'Het werk van een triagist is hollen of stilstaan'

‘Goedemorgen, je spreekt met de politie van regio Lelystad. We zijn gebeld voor een man die bij het spoor staat, daar zijn we nu ter plaatse. De man komt angstig over. Hoe kunnen we hem het beste hulp verlenen?'

‘Ik ga je helpen. Is de man inmiddels van het spoor en in een veilige situatie? Kun je goed contact met hem leggen?’

‘Hij praat onduidelijk en maakt zijn zinnen niet af. Ik kan geen contact met hem krijgen.’

‘Heb je de indruk dat hij middelen heeft gebruikt?’

Werken als triagist in de ggz

Voor veel mensen een ver-van-hun-bed-show, maar voor Cedric de Graaf en Minousch Mulder een heel normaal telefoongesprek om hun dienst mee te beginnen. Een paar maanden geleden startten ze beiden, naast hun baan als verpleegkundige op een afdeling, in de rol van ggz triagist. Te kort om álle verschillende verwijzers te kennen die hen bellen voor advies over een patiënt in een psychiatrische crisis. Maar lang genoeg om allebei zonder twijfel te zeggen: ‘Dit werk is zó gaaf!’

Als triagist help je verwijzers of collega's uit de ggz

De ggz triagisten helpen verwijzers of collega’s uit de ggz. Zoals de politie of ambulancebroeders, maar ook huisartsen of woonbegeleiders die toch even over een situatie willen overleggen. ‘We vertellen wat mensen moeten doen om passende hulp te krijgen en zetten lijnen uit naar andere organisaties, zoals Veilig Thuis of onze eigen crisisdienst.’

Af en toe bellen de triagisten direct met een cliënt, bijvoorbeeld als iemand het moeilijk heeft en naar de huisartsenpost belt. ‘Dan voeren we een steunend gesprek met de patiënt, of verwijzen we door naar een andere telefonische hulppost. Dat zijn mooie casussen, want je voorkomt er soms echt een crisis mee.’

De situatie uitvragen

‘Van tevoren weet je nooit wie je aan de lijn krijgt en waarom ze bellen,’ vertelt Cedric. ‘We krijgen echt van alles binnen. De politie belt over een verwarde man die de ruiten bij een supermarkt ingooit. Of een begeleider vraagt om advies over een cliënt die wilde gaan slapen, maar compleet in paniek is.'

'Het eerste wat je als triagist doet, is een situatie uitvragen. Wat is de factor waardoor iemand ontregelt, gevaarlijk of suïcidaal is? Wat zijn beschermde factoren, is er sprake van middelengebruik? Door al die vragen te stellen, probeer je een zo goed mogelijk beeld te schetsen van de omstandigheden waar de persoon aan de andere kant van de lijn in zit.’ Minousch vult aan. ‘Als je dat hebt uitgevraagd, kijk je naar wat er nu nodig is. Wat er al voor de cliënt is gedaan en wat je nog kunt inzetten. Zo proberen we een passende oplossing te vinden voor de situatie.’

Achter één telefoontje zit een heel traject van afstemming

Doordat de triagisten een band opbouwen met mensen van verschillende organisaties, kunnen ze de zorg goed afstemmen. Cedric legt uit: ‘Je overlegt bijvoorbeeld met de politie over hoe lang het duurt voor de crisisdienst ter plaatse is en wat er in de tussentijd met de cliënt gebeurt. Daardoor krijg je veel meer samenwerking.’

‘Want vergis je niet,’ zegt Minousch, ‘een casus is niet met één telefoontje afgehandeld. Vaak zit daar een heel traject van afstemming met verschillende partijen achter. Terugbellen naar de huisarts, vervoer regelen en de behandelaar informeren. Daarnaast bel je bij hele onveilige situaties de politie en zorg je voor een goede samenvatting voor de crisisdienst. En dat moet je natuurlijk ook allemaal rapporteren. Daardoor ben je vaak lang met een casus bezig.’

Hollen of stilstaan

En daar zit direct ook de andere grote uitdaging van het werk als triagist. Want de tijd om alles rustig uit te werken en af te handelen, die heb je niet altijd. ‘Soms heb je de telefoon nog niet neergelegd, als de volgende alweer binnen komt,’ vertelt Cedric. Het enthousiasme is duidelijk hoorbaar in zijn stem. ‘Dat klinkt hectisch, maar tegelijk vind ik dat het gave aan deze baan. Je moet echt onder druk kunnen presteren. Het overzicht houden als je met meerdere casussen tegelijk bezig bent. Op die momenten moet je ook je eigen werk triëren: wat heeft nu de prioriteit?’

Ook Minousch is zichtbaar in haar element als het gaat over dit aspect van de baan als triagist. ‘Het werken is echt hollen of stilstaan,’ beaamt ze. ‘Op drukke momenten moet je duidelijk communiceren en afwegingen maken. Kan het wachten, of moet ik direct voor deze patiënt aan de slag? Van dat snelle schakelen krijg ik echt een kick.’