'Er werd een kartrekker gezocht. Een mooie uitdaging voor mij!'

Tijd voor wat anders én met de fiets naar het werk. Dat was de reden waarom Milan besloot om bij GGz Centraal te gaan werken. Inmiddels heeft hij verschillende rollen naast zijn werk als Klinisch Psycholoog. Zo werkt hij als teamleider psychodiagnostiek én geeft hij supervisie en werkbegeleiding over psychodiagnostiek aan gz-psychologen en klinisch psychologen in opleiding. Ook werkt hij als praktijkopleider voor de P-opleiding van GGz Centraal. 'Het was duidelijk dat GGz Centraal een kartrekker zocht. Ik had wel zin in zo'n mooie uitdaging!'

Ruimte voor vernieuwende ideeën

'Toen ik begon in mijn nieuwe baan was mijn voorganger al een tijdje weg. Ruimte voor een frisse wind dus. Samen met collega’s die er nog steeds werken, hebben we mooie dingen kunnen ontwikkelen en op poten gezet. Er is nu bijvoorbeeld een veel duidelijker structuur in wat we wel en niet doen, en we gaan meer LEAN werken. We hebben meer smoel gegeven aan deze afdeling; we werken laagdrempeliger, antwoorden sneller dan men vanuit het verleden verwachtte. Hierdoor zijn we efficiënter gaan werken en zijn de wachtlijsten korter. We zijn nu beter in staat om dienst te verlenen aan afdelingen die onze expertise inroepen.'

'In deze duobaan was ik tevens als klinisch psycholoog werkzaam bij de afdeling Transit en had ik mijn eigen cliënten. Ik ben begin dit jaar gestopt op Transit om een project op te pakken voor het vrij nieuwe Centrum voor Psychotherapie (CvP), waar Transit onder valt. Ik ga de aanmeldingen voor psychodiagnostiek structureren en inpassen binnen het CvP. Dit betekent dat ik mijn werk als behandelaar ga afbouwen en veel minder cliëntcontact heb. Juist die dingen die verder gaan dan patiënten zien en behandelen vind ik in deze fase van mijn loopbaan erg leuk om op te pakken. Fijn dat ik deze persoonlijke en professionele groei kan blijven doormaken. Ik blijf nog wel praktijkopleider en werkbegeleider/supervisor. Het is mooi om mensen die het vak leren verder te helpen en met hen op te trekken in dat leerproces.'

Juist door de grootte van de organisatie heeft GGz Centraal veel te bieden

'De grootte van onze organisatie heeft voor- en nadelen. Elke regio werkt verschillend en de problematieken zijn ook anders. Neem als voorbeeld de stadsproblematiek versus die van het platteland. GGz Centraal heeft veel leuke activiteiten te bieden, juist door de grootte van de organisatie en dat zijn activiteiten die je in een kleine praktijk niet zult tegenkomen. Het geven van praktijkbegeleiding en supervisie op grote schaal kan niet in een kleine praktijk. Het nadenken over zo’n project over de problematiek aan de voordeur van het CvP kan ook niet. De grootte van de organisatie betekent wel dat je veel zelf je weg moet zien te vinden. Het duurt even voordat je begrijpt hoe de lijnen tussen afdelingen lopen. Ik ben op veel plekken in de organisatie nog niet geweest want daar was nooit aanleiding toe. Toch heb ik bij Diagnostiek met veel mensen te maken en regelmatig kom ik dan iemand tegen waarmee ik eerder alleen telefonisch contact heb gehad. Een psychiater waar je veel contact mee hebt, maar nog nooit hebt gezien tref je dan tijdens een nieuwjaarborrel: “O dus dat gezicht hoort bij die naam!”. Deze organisatie is groot, maar gaandeweg leer je wel hoe het werkt. Ik vind dat juist leuk om te ontdekken.

Als je goede redenen hebt om een werkwijze te veranderen en kunt verklaren dat dit betere zorg oplevert of geld bespaart dan is dat absoluut mogelijk. Je wordt hier uitgenodigd om anders te denken, om vooruit te willen gaan. Afwachten tot je gevraagd wordt, levert niet zo vaak wat op. Ik vraag me af of je dan diegene bent die de verandering in gang kunt zetten. Als je je laat horen, wordt er vaak naar je geluisterd. Zoals die twee verpleegkundigen die een project zijn gestart voor meer positieve psychologie (Claudia van Beuzekom en Aleida van der Horst die de tweede plaats bij de Verpleegkunstprijs hebben gewonnen met de ‘Eigen Kracht’ groep op Transit). Vind ik fantastisch; dat hebben ze echt zelf gedaan, natuurlijk in samenwerking met anderen maar toch. Je moet ergens beginnen.

Als klinisch psycholoog kan ik zaken beter met elkaar in verband brengen

'Als gz-psycholoog dacht ik eerder: ‘Nu kan ik het wel een beetje’. Inmiddels weet ik wat ik moet doen; ik heb voldoende vlieguren gemaakt, begrijp zaken beter en kan de nodige verbanden leggen. Toen ik klaar was met mijn opleiding voor klinisch psycholoog kon ik de dingen beter met elkaar in verband brengen. Ik zag de processen van een contact, kon er meer theorie aan koppelen, en niet alleen in behandelingen, maar ook in behandelprogramma’s. Ook ben ik als mens ontwikkeld. Dat moet ook wel, want het instrument ben ik zelf in een gesprek. Het steentje bijdragen in die ontwikkeling van collega’s in opleiding vind ik dan ook erg leuk.'