3 misvattingen over het werken in de ouderenpsychiatrie – en waarom ze niet kloppen

Werken met ouderen is saai, je doet alleen maar ADL en de patiënten worden nooit meer beter. Het zijn misvattingen die verpleegkundigen Angela en Robin vaak voorbij horen komen over hun werk in de ouderenpsychiatrie. Ze werken op de polikliniek in Hilversum, waar patiënten tijdelijk worden opgenomen en behandeld.  

Lees hier waarom deze misvattingen niet kloppen, of bekijk de video.

Misvatting 1: Je doet alleen maar ADL, tilliften en incontinentieluiers

'We hebben niet eens een tillift op de afdeling,' lacht verpleegkundige Angela.  

'Toch zijn dit inderdaad wel vooroordelen die veel mensen hebben over ons werk in de ouderenpsychiatrie. Maar nee: we zijn niet alleen maar bezig met wassen, aankleden en patiënten hun eten voeren. Ook in de ouderenpsychiatrie is het zorgen met de handen op de rug. Natuurlijk moeten we mensen weleens ondersteunen in de ADL, maar dat bestaat voor ons vooral uit het activeren om dit zélf te gaan doen.' 

Misvatting 2: De ouderenpsychiatrie is saai, patiënten doen alleen maar middagdutjes

'Absoluut niet waar! Je weet als verpleegkundige binnen de ouderenpsychiatrie nooit hoe de dag gaat lopen. Soms denk je dus dat je een rustige dienst hebt, maar moet je ineens van alles gaan regelen.'  

'Van brandjes sussen tot patiënten die ineens ontregeld raken. En de extra uitdaging met deze doelgroep is dat je ook het somatische aspect van de zorg goed in de gaten moet houden.'

Misvatting 3: Ouderen worden niet meer beter en gaan niet meer naar huis

Het is een misverstand dat we vaak horen over de ouderenpsychiatrie. Maar nee, het is de bedoeling dat ze na de behandeling weer naar huis gaan. Met de juiste zorg of zelfs helemaal zelfstandig. Soms is lukt dat helaas niet meer en in die gevallen regelen we een passende, andere verblijfsplaats. Maar we zijn dus geen verpleeghuis waar mensen de rest van hun leven zullen wonen.