GGZ Triage: een centraal punt met informatie over de ggz

Triagisten in de ggz, wat doen die nu eigenlijk? Er bestaan onder verpleegkundigen nog weleens misvattingen over hoe het werk als verpleegkundig triagist eruitziet. Maar ook verwijzers zijn soms positief verrast over alles waar de triagisten in de ggz mee kunnen helpen.

'Het is dus belangrijk om verwijzers mee te nemen in wat de ggz triagisten allemaal doen en hoe we hen kunnen ondersteunen,' vertelt triagist verpleegkundige Minousch. Ze denkt terug aan een presentatie die ze recent gaf voor een groep huisartsen. Aan het begin waren ze enigszins sceptisch en wisten ze niet goed wat ze van de triagisten in de ggz konden verwachten. Maar uiteindelijk liepen de huisartsen enthousiast de deur uit.

'We gaven de presentatie op uitnodiging van de huisartsengroep. Daar hadden we ons natuurlijk goed op voorbereid. Met een presentatie over de urgentie-codes en regio’s, ketenpartners. Maar uiteindelijk nam het gesprek een hele andere wending. Er werden zorgen en frustraties geuit. En daarna ging het gesprek vooral over hoe wij van waarde kunnen zijn.'

De situatie uitvragen

'We zijn er goed klaar mee, de ggz en de wachtlijsten. Ik kan als huisarts nergens meer heen verwijzen. En waarom nemen jullie mensen niet op, als wij dat vragen?' Dat is hoe het gesprek werd geopend. Met een gestrekt been erin.

Het probleem dat deze huisarts benoemt is natuurlijk ook niet onterecht. Er zijn veel mensen met ggz-problematiek, en er zijn veel wachtlijsten. Dat kunnen we als triagist in de ggz niet wegnemen. Maar we kunnen verwijzers wel bijstaan in het zoeken naar wat dan wél een mogelijkheid is.

De frustratie van de huisarts was dus een mooie mogelijkheid om dé vaardigheid van de triagist in te zetten: een situatie uitvragen, het probleem doorzien en een passende oplossing bieden. Want ook in dit gesprek was het belangrijk om te ontdekken waar de echte pijn zit.

Meedoen in de maatschappij

We begonnen met het uitleggen van de context. 'Het is niet altijd helpend om iemand op te nemen. En in Nederland is daar ook een ander gedachtegoed over. Laat deze mensen meedoen in de maatschappij. Thuis word je immers ook sneller beter.'

De huisarts schudde zijn hoofd, ontevreden met mijn antwoord. 'Oh ja? Uit welk onderzoek blijkt dat dan?'
We probeerden een koppeling te maken met de somatische hulpverlening. Want zo veel verschilt de visie daarop niet van de ggz. 'Als jij in het ziekenhuis een keizersnede hebt gehad, sta je ook de dag erna weer buiten.'

'Ja, dat is eigenlijk wel zo,' reageerde een van de andere huisartsen. 'En de bedden zijn natuurlijk ook al afgebouwd.'

Er kwam een gesprek tussen de artsen op gang. En al snel bleek wat het echte struikelblok was: als een cliënt niet wordt opgenomen door de crisisdienst, wat kan een huisarts dan wél doen?

Er kwam een gesprek tussen de artsen op gang. En al snel bleek wat het echte struikelblok was: als een cliënt niet wordt opgenomen door de crisisdienst, wat kan een huisarts dan wél doen?

Een centraal punt met informatie over de ggz

'Ik weet eigenlijk ook wel dat een probleem vaak niet bij de crisisdienst thuishoort,' geeft de huisarts toe. 'Maar ik weet in zo'n situatie ook niet wat ik moet doen. Als het niet bij jullie hoort, waar dan wel?'

'De deur naar de ggz is dan echt niet direct gesloten,' legden we uit. 'We willen verwijzers nog steeds verder helpen. Op de triage kennen we de zorgkaart goed. We weten bijvoorbeeld ook wat je kunt doen bij comorbide stoornissen. Met de triage in de ggz hebben we dus één centraal punt gecreëerd waar je als verwijzer heen kunt bellen voor informatie over de ggz.'

'Want waarvoor kun je dan bellen?'

'Altijd, is het antwoord. Echt niet alleen maar bij een crisis. We spreken regelmatig met verwijzers die het gewoon even niet weten. Wat kunnen ze nog voor iemand doen? Van een dakloze op straat of een kind met een enorme driftbui. Deze agenten of huisartsen bellen de triage, kijken wat zij zeggen. Al is het alleen maar om te overleggen; is deze situatie eigenlijk wel voor de ggz?'

Elkaar ondersteunen

Dat de triagisten ook deze mogelijkheid bieden, om te sparren en samen tot een oplossing te komen, dat was nog niet echt bekend. De telefoons werden erbij gepakt, het nummer van de GGZ Triage opgeslagen. Voor ons was het fijn om te zien hoe de verontwaardiging van het begin omdraaide naar enthousiasme.

Natuurlijk hebben we bij de ggz triage niet altijd dé oplossing. Maar we denken en kijken altijd mee met de verwijzer, ook als we zelf het antwoord niet direct weten.

Want er is veel druk op te zorg. Juist dan is het belangrijk om het gesprek aan te gaan en elkaar te ondersteunen. Te kijken naar hoe we elkaar verder kunnen helpen. Zodat je samen een werkbare situatie houdt.